მშვენიერი ქართველი ქალი

ავტორი -  კარლო გოლდონი

რეჟისორი  - ავთანდილ ვარსიმაშვილი

კოსტიუმების მხატვარი-  ნატალია კობახიძე

კომპოზიტორი / მუსიკალური გაფორმება -   ვახტანგ კახიძე

რეჟისორის თანაშემწ-  ეკატერინე ფანჯიკიძე

მონაწილეობენ :

სოფია ლომჯარია, მიხეილ არჯევანიძე, ვლადიმირ ნოვოსარდოვი, არჩილ ბარათაშვილი, ოლეგ მჭედლიშვილი, ნინო კიკაჩეიშვილი, მარიამ კიტია, გიგა კაკუბავა, ირინა მეღვინეთუხუცესი, ნინო კალატოზიშვილი, ანა ნიკოლავა

ხანგრძლივობა: 135 წუთი, ანტრაქტით

ჟანრი:

მოგზაურობის შემთხვევაში: 16 ადამიანი

ის ფაქტი, რომ ბრწყინვალე იტალიელმა დრამატურგმა საქართველოზე პიესა დაწერა, უკვე შთამაგონებელია. სწორედ ამიტომ ვარ დარწმუნებული, რომ ეს პიესა ხშირად უნდა დავდგათ. მით უმეტეს, რომ ის ყველა იმ მხატვრული ღირსებითაა მორთული, რაც ზოგადად ამ ბრწყინვალე დრამატურგის შემოქმედებას ახასიათებს. გოლდონის თამაში მსახიობებისთვის დიდი სკოლაა. მხოლოდ მაღალპროფესიონალ მსახიობებს შეუძლიათ მისი თეატრალური ესთეტიკის სცენაზე გადატანა. გრიბოედოვის თეატრის მსახიობები სწორედ ასეთი პროფესიონალები არიან. მიუხედავად იმისა, რომ პიესა 200 წლის წინ დაიწერა, ის დღესაც შესანიშნავი და აქტუალურია: გოლდონი თავის კომედიაში დასცინის ერთ-ერთ უდიდეს ადამიანურ მანკიერებას - ტირანიას, ძალაუფლების ნებისმიერი საშუალებით ხელში ჩაგდების უკონტროლო სურვილს. და ამ ყველაფერს ის კომედიის საშუალებით წარმოგვიდგენს, რადგან კარლო გოლდონიმ, კომედიის მეფემ, კარგად იცის, რომ სიცილი არის ძალიან დიდი ძალა, რომელსაც შეუძლია ტირანიის დაძლევა.

„პიესა „მშვენიერი ქართველი ქალი“ დასავლეთ საქართველოში მიმდინარე შიდა ომების ასახვას ეფუძნება. მთავარი გმირია მშვენიერი თამარა, გურიის მმართველის და, საოცარი სილამაზის პატრონი, რომელიც ყველა მოვლენის ცენტრში დგას და რომელზეც რამდენიმე გმირია შეყვარებული. მიუხედავად მათი უჩვეულოობისა, ნაწარმოების რომანტიკული მოვლენები დაკავშირებულია ავტორის აზრებთან, რომ მშვიდობა გაცილებით უფრო ღირებულია, ვიდრე უზარმაზარი ქონების შეძენა, რომ მხოლოდ ერთიანი საქართველო შეიძლება იყოს ძლიერი და შეძლებს გაუძლოს როგორც შიდა არეულობას, ასევე მეზობელი სახელმწიფოების - „როგორც თურქების, ასევე სპარსელების და სასტიკი თათრების“ - ხელყოფას. და ბოლოს, რომ დიდი ქონება არ ზრდის ადამიანის დამსახურებას, რომ ნებისმიერი სამეფოს ნამდვილი საფუძველი სამართლიანობა უნდა იყოს და რომ ამპარტავნება შეურაცხყოფს მმართველის ღირსებას.“

ეს ვინმე წერს თუ თეატრის წარდგენაა ? ანუ ეს ვარსიმაშვილი წერს ?